Łacińska nazwa tej ryby to Ameiurus nebulosus. W Polsce spotkać ją można pod takimi nazwami jak sumik karłowaty lub amerykański. Pierwsze określenie jest trafne ze względu na stosunkowo małe gabaryty, drugie ze względu na pochodzenie. Sumiki nazywane są także byczkami. Ten gatunek pierwotnie występował w wodach Ameryki Północnej. Dorsz, z uwagi na wysoką zawartość witaminy B12, ma szczególną rolę w diecie wspierającej terapię niedokrwistości złośliwej. Dorsz jest rybą o niskim stopniu zanieczyszczenia zarówno metalami ciężkimi, w tym rtęcią, kadmem i ołowiem. Dorsz może być bezpiecznie spożywany przez kobiety w ciąży i dzieci. Lin – smak i właściwości ryby. Lin żyje na mulistym dnie jezior o dużej roślinności. Można go spotkać również w rzekach o bardzo słabym prądzie i równie mulistym dnie. To ryba o krępej budowie, oliwkowozielonym kolorze i złocistym połysku (stąd nazwa ryby złoty lin). Ma drobne łuski. Mierzy do 50 cm, a ciężar dorosłego Jest to najlepsza okazja do zainteresowania się tematyką uwielbianych przez Polaków wytrawnych przysmaków, które z pewnością obficie zagoszczą na naszych wigilijnych stołach. Smażony karp, ryba po grecku czy śledź w oleju - tych pyszności nie może zabraknąć podczas rodzinnych spotkań. Na co w tym czasie stawiają Wietnamczycy? Tuńczyk błękitnopłetwy jest jedną z najszybszych ryb – może rozpędzić się do 80 km/h. Unikaj kupowania także innych tuńczykopodobnych gatunków, takich jak miecznik (Xiphias gladius) czy merlin (Makaira indica), ponieważ są one przełowione, a część z nich wpisana jest na listę gatunków zagrożonych wyginięciem. Węgorz. Szczupak jest rybą drapieżną, a do tego bardzo agresywną. Branie szczupaka często jest nazywane pobiciem ze względu na siłę, z jaką ryba atakuje przynętę. Jeśli dodamy do tego imponujące rozmiary, jakie szczupaki mogą osiągać, to staje się jasne, dlaczego tylu ambitnych wędkarzy marzy o właśnie takiej zdobyczy. Prezes Towarzystwa Promocji Ryb "Pan Karp" zapytany, czy karp jest rzeczywiście tradycyjną rybą na Boże Narodzenie stwierdził, że bynajmniej nie jest to socjalistyczny wymysł. - Karp jest znany od wieków, w okresie socjalizmu natomiast rozpoczęto produkcję na większą skalę w stawach będących własnością dawnych właścicieli Karp; Żyje w stawach i wodach wolno płynących. Ale większość z nich pochodzi z hodowli. Najbardziej ceniony jest karp królewski. Ma różowawe mięso i niewiele łusek. Karpie można jeść bez obaw - produkcja ryb w naszych warunkach odznacza się niskim poziomem intensywności, co nie wpływa niekorzystnie na jakość mięsa. Tuńczyk Jest rybą drapieżną. Żywi się głównie mięczakami i skorupiakami i drobnymi rybami (również padliną). [4] Węgorz jest rybą dwuśrodowiskową – żyje w wodach śródlądowych, a rozmnaża się w Morzu Sargassowym. Po ok. 8–10 latach pobytu w wodach słodkich, wiosną, rozpoczyna się tzw. ciąg tarłowy, który trwa do jesieni. Przepis na pierogi z rybą krok po kroku. Szczupaka pokrój w dzwonko i umieść w garnku. Obierz marchew i pietruszkę i dodaj do garnka, wlej wodę, dodaj liść laurowy i ziele angielskie. Gotuj na wolnym ogniu przez 30-40 minut. Rybę i warzywa odcedź z wywaru. Wystudź i oddziel ości od mięsa ryby. Zmiel warzywa i rybę w maszynce do Re24QIj. Kleń Kleń to jedna z najczęściej poławianych ryb w polskich wodach. Kleń ma ciało wydłużone i walcowate, lekko spłaszczone bocznie. Łuski są duże, z szarą lub czarną obwódką i tworzą na całym ciele wzór siatki. Ubarwienie grzbietu jest szarobrązowe z zielonym odcieniem, boki są jaśniejsze, często złote, a brzuch biały. Płetwy grzbietowa i ogonowa są szarozielone z odrobiną czerwieni, a płetwy odbytowa i brzuszne pomarańczowoczerwone. Kleń żywi się bezkręgowcami, starsze odżywiają się głównie mniejszymi rybami i innymi drobnymi kręgowcami. Kleń lubi również owoce. Latem kleń nie potrafi się obejść bez pokarmu roślinnego, który stanowi aż połowę objętości jego naturalnego pożywienia. Szczególnie większe klenie wykazują upodobanie do roślin z liśćmi. Lwią część pokarmu zwierzęcego stanowią małe ryby, na które klenie najnormalniej w świecie polują. Kleń staje się rybą drapieżną szczególnie zimą. Jesiotr Grzbiet jest niebieskoszary lub szarozielony, pokryty rzędem jasnych tarczek kostnych, które u młodych osobników zwężają się często w kolce. Na srebrzystych bokach występuje od 24 do 40 tarczek, na białym brzuchu 10-13. Pysk jest spiczasty, wydłużony. Otwór gębowy prawie kwadratowy, zajmuje niemal 2/3 szerokości pyska. Wąsiki są pozbawione przydatków i okrągłe w przekroju. Pierwszy promień płetwy piersiowej jest bardzo gruby. Młode jesiotry początkowo odżywiają się bezkręgowcami. Później ich pokarm stanowi fauna denna, którą wygrzebują z miękkiego podłoża ryjkowatym pyskiem. Są to głównie mięczaki, skorupiaki, larwy owadów, niekiedy drobne ryby. Karaś Karaś to gatunek bardzo popularny w naszych wodach. Występuje w dwóch odmianach – rodzimej zwanej też pospolitą oraz srebrnej zwanej czasem japońską. Ciało karasia jest silnie wygrzbiecone, krępe i bocznie ścieśnione. Karaś ma ubarwienie brunatnozłociste z zielonkawym połyskiem, brzuch żółtawy lub biały. Płetwy piersiowe i brzuszne przy nasadzie są lekko zaczerwienione. Na trzonie ogona znajduje się charakterystyczna, ciemna plama. Karp Karpie posiadają wydłużone ciało, bardzo lekko bocznie ścieśnione, linia boczna jest słabo zaznaczona; głowa duża z wysuwaną paszczą wyposażona w cztery małe, krótkie wąsiki. Karp przybiera ciemnobrunatne i żółtobrunatne barwy w zależności od warunków środowiskowych. Otwór gębowy z dwoma małymi wąsikami przy górnej wardze oraz dwoma mniejszymi w kącikach warg. Karp żeruje głównie przy dnie, wyjadając szczątki organiczne np. nasiona roślin. Jego pokarmem są także drobne zwierzęta wodne, owady i ślimaki. Karp odżywia się drobnymi zwierzętami wodnymi, owadami i ślimakami. Karp dorasta do 30kg przy długości ok 100 cm. Zwykle łowione sztuki nie przekraczają kilka kilogramów. Karp bierze od wiosny do listopada i później w zależności od odgrzania wody w zbiorniku. Leszcz Leszcz osiąga ponad 6 kg masy ciała i do 82 cm długości. Ciało silnie wygrzbiecone oraz bocznie spłaszczone, pokryte dużymi, łatwo usuwalnymi łuskami. Otwór gębowy dolny, tworzy charakterystyczny, wysuwalny ryjek. Grzbiet leszcza jest ciemny, z zielonkawym odcieniem, brzuch białawy, płetwy szaroniebieskie, jego boki zaś u młodych osobników srebrzyste, z wiekiem często uzyskują złotawy połysk. Leszcz żywi się zwierzętami zamieszkującymi osady denne. Dzięki właściwościom swojego aparatu gębowego jest w stanie zasysać muł, a następnie wypluwać go i wyszukiwać cząstki pokarmu. Młode osobniki żywią się zooplanktonem. Lin Liny ryb mają ciało pokryte drobnymi łuskami jest zwarte i mocno zbudowane o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy jest poziomy, a w jego kącikach znajduje się po jednym krótkim i miękkim wąsiku. Grzbiet ma najczęściej ma kolor ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki są jaśniejsze i mosiężnie połyskujące, natomiast strona brzuszna żółtawobiała. Lin w okresie młodocianym żywi się planktonem, później jego pokarm stanowią małe zwierzęta denne – robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki, a także rośliny i ich na pół przegniłe części. Płoć Płoć ma ciało mniej lub bardziej wygrzbiecone i ścieśnione w płaszczyznach bocznych. Brzuch jest lekko zaokrąglony na odcinku pomiędzy płetwami brzusznymi, a płetwą odbytową. Najbardziej charakterystycznym znakiem jeśli chodzi o płoć są czerwonawe oczy. Płoć ma wąski pysk, ustawiony prawie w poziomie. Ubarwienie jeśli chodzi o płoć od ciemnozielonego do zielononiebieskiego (grzbiet), boki są srebrzyste z żółtawym połyskiem, z kolei płetwy piersiowe, brzuszne i odbytowa – czerwonawe. Płoć żywi się zarówno pokarmem roślinnym, głównie planktonem, jak i zwierzęcym, drobnym zwierzętami wodnymi, np. chruścikami znalezionymi wśród wodnej roślinności, ślimakami, a także małżami. Okoń Okonie ryby mają ciało wyraźnie wygrzbiecone i pokrywają je drobne, ostre łuski, zachodzące na siebie dachówkowato i bardzo głęboko osadzone w kieszeniach skórnych. Maleńkie ząbki na ich zewnętrznej stronie nadają jego ciału charakterystyczną szorstkość w dotyku. Kości pokrywy skrzelowej posiadają ostry kolec, którym możemy boleśnie się ukłuć. Grzbiet okonia jest najczęściej ciemnoturkusowy, boki zielonożółte, układa się na nich prostopadle od pięciu do dziewięciu charakterystycznych ciemnych smug. Narybek początkowo odżywia się planktonem, później organizmami bezkręgowymi, a w momencie gdy najbardziej żarłoczne osobniki w stadzie młodych okoni, żyjących w trudnych warunkach, osiągają odpowiednie rozmiary (10-15cm), natychmiast zaczynają odżywiać się mniejszymi od siebie rybami. Nie gardzą przy tym przedstawicielami własnego gatunku. Jeżeli w danym zbiorniku występują już cierniki, to wtedy one stanowią główną zdobycz młodych drapieżców. Niektóre okonie, mające dziesięć do dwunastu centymetrów długości, są już prawdziwymi rybami drapieżnymi. Z drugiej jednak strony ciągle jeszcze potrafią zaspokajać głód, ryjąc w mule lub zawzięcie polując na ośliczki. Szczupak Szczupak kiedy płynie, wygląda jak „wodna strzała”. Tułów szczupaka wydłużony, mocno przewężony przed nasadą płetwy ogonowej, głowa z przodu spłaszczona, płetwa grzbietowa przesunięta w tył, aż nad płetwę odbytową. Szczupak ma ciało mało elastyczne, dlatego pływa i atakuje przeważnie w linii prostej, czasami szerokim łukiem. Być może przyczyną tego „usztywnienia” są silnie rozwinięte mięśnie tułowia, niezbędne jednak do przezwyciężenia dużej siły bezwładności ciała. Szczupak startuje przecież do ataku z miejsca i to w ułamku sekundy, napotyka więc od razu na duży opór wody. Gdy szczupaki ryby osiągają długość około 20 mm i zjada pierwszą rybę, przechodzi zdecydowanie na ten pokarm. Szczupak najpierw żywi się larwami płoci, która właśnie w tym czasie odbywa tarło, a następnie larwami i narybkiem innych ryb karpiowatych, kolejno przystępujących do rozrodu. Gdy ma 4,5cm, ryby stanowią 50% jego menu, a gdy osiąga 5,5cm są pokarmem zasadniczym. Sum Sum charakteryzuje się przede wszystkim dużą, szeroką i spłaszczoną głową z obszerną paszczą uzbrojoną na brzegach w gęste, liczne i drobne ząbki. Jednak najbardziej zwracają uwagę wąsy suma: dwa najdłuższe, ruchome, wyrastają na szczęce górnej i sięgają aż do płetw piersiowych, cztery krótsze znajdują się na żuchwie. Sum ma nagie ciało, z boków lekko ścieśnione, grzbiet ciemny, oliwkowozielony, brzuch biały, na bokach nieregularne ciemnobrunatne plamy. Sumy ryby nie polują tak jak szczupak, sandacz czy okoń według jednej, wrodzonej metody. Czasami jak przysłowiowa burza sum wpada w stado białej ryby i chwyta co popadnie, kiedy indziej w świetle księżyca nie daruje nawet samotnej rybce przepływającej w pobliżu jego stanowiska, nierzadko uderzając potężnym ogonem w ławicę białorybu, po czym wyjada ogłuszone rybki. Mniejsze sumy potrafią też niczym sandacze uganiać się za sporymi płociami czy leszczami. Ryby to tradycyjna nazwa zmiennocieplnych kręgowców wodnych, które oddychają skrzelami i poruszają się za pomocą płetw. Gatunek ten obejmuje bezżuchwowe krągłouste (Cyclostomata) oraz te które mają szczęki, czyli ryby właściwe (Pisces). Ryby stanowią najliczniejszą i najbardziej zróżnicowaną grupę współcześnie żyjących kręgowców (ponad połowę). Różnią się od siebie budową zewnętrzną i wewnętrzną, ubarwieniem oraz przystosowaniem do warunków środowiska. Na dzień dzisiejszy jest opisanych i znanych 32 tysiące gatunków ryb. Co roku opisuje się kolejne 100-150 tysiące gatunków morskich i nieco więcej słodkowodnych ryb. Szacuje się, że nie odkryto jeszcze co najmniej 5000 gatunków, głównie ryb głębinowych ze sfer klimatu tropikalnego. W Polsce występuje około 120 gatunków ryb. Do drapieżników polskich wód zalicza się najczęściej ryby łowione przez wędkarzy. Najpopularniejsze przedstawiciele ryb drapieżnych to: szczupak, sandacz, okoń, sum, bolenie, kleine. Spis treśći Ryba jest wyjątkowo kapryśna Pstrąg to ryba z rodziny łososiowatych. Jego naturalnym środowiskiem są rzeki górskie, stąd osobliwość. Po pierwsze potrzebuje czystej bieżącej wody, nie wyrośnie w żadnej beczce ani w pierwszym stawie, na który się natknie, a po drugie optymalna temperatura dla rosnącego narybku to około 16-19 stopni. Już przy dwudziestu stopniach wzrost spowalnia, a jeszcze wyżej - ryba zaczyna umierać. Oznacza to, że potrzebujesz zbiornika, który nie jest ogrzewany przez słońce nawet latem. Nawiasem mówiąc, wrażliwość na ciepło pstrąga jest tak duża, że ​​nie zaleca się obchodzenia się z nim bez specjalnych rękawiczek - normalna temperatura ciała może spowodować śmiertelne oparzenia ryb! Pstrągi są bardzo wymagające pod względem ilości tlenu rozpuszczonego w wodzie. Minimalna dopuszczalna wartość tego wskaźnika dla pstrąga wynosi 7 mg / litr. Jego spadek wpłynie na aktywność ryby, jej apetyt, a tym samym na wzrost. Oprócz specjalnych wymagań dotyczących warunków wzrostu pstrąg cechuje się bardzo wysoką produktywnością: z jednego hektara lustra wody można dostać półtorej tony karpia i do 100 ton pstrąga - jest różnica, biorąc pod uwagę różnicę w cenie! Istnieją dwa rodzaje pstrągów - potokowe i tęczowe. Pstrąg źródlany występuje powszechnie w zimnych wodach rzek górskich lub strumieni leśnych - dopływach rzek wpływających do Morza Czarnego, Bałtyckiego i Kaspijskiego. Ten gatunek ryb jest ceniony ze względu na wysoką jakość mięsa: jest kruchy, smaczny i posiada właściwości dietetyczne. Dojrzałość płciowa tych ryb występuje w wieku 3-4 lat. Pstrąg rozmnaża się w zimnych porach roku, od października do listopada w temperaturach nie wyższych niż + 7-8 ̊С. Tarło odbywa się w płytkiej wodzie i powinien tam być dobry prąd. Pstrąg potokowy. Pstrąg tęczowy pochodzi z Ameryki Północnej i podobnie jak pstrąg źródlany uwielbia zimne wody. Jednak może żyć w ciepłej wodzie, o ile zawiera wystarczającą ilość tlenu. Optymalna temperatura dla tego typu ryb to +17 ̊С. Pojawia się wiosną. Kawior dojrzewa nieco ponad miesiąc. Pstrąg tęczowy Pstrąg nie przestaje rosnąć zimą, aktywnie żeruje i przybiera na wadze, przez 2-3 lata osiąga wagę handlową. Pstrąg żyje około 10 lat, przez cały ten czas rośnie nieprzerwanie i może osiągnąć wagę 12 kg. Samce pstrąga osiągają dojrzałość płciową o dwa lata, samice o trzy lata. Samica daje 800 - 4200 jaj, w zależności od własnej wagi, przy sztucznym przetrzymywaniu potomstwo można pozyskiwać przez cały rok. Ale pstrąg nie może rozmnażać się w stawach. Zapłodnione jaja trafiają do wylęgarni. Kiedy wyklute larwy wyrosną na narybek, są przeszczepiane. Rośnie w klatkach? Istnieją trzy sposoby przemysłowej uprawy pstrąga: klatkowy, recyrkulacyjny (zamknięte instalacje wodociągowe) oraz staw. Metoda klatkowa (uprawa w klatkach) jest dość prosta, można ją łatwo zastosować w naturalnym środowisku ryb - w rzekach górskich. Dzięki klatkom twoje produkty będą później łatwe do zebrania, w przeciwnym razie prawie niemożliwe jest zrobienie tego w rzece z wartkim prądem i kamienistym dnem. Klatki są stacjonarne, pontonowe (pływające) i sekcyjne. Najpopularniejsze są pontony. Można je zdjąć z brzegu, zapewniając kontrolę temperatury - im bliżej brzegu, tym cieplej. Ogród botaniczny W klatkach nie jest wymagany system wymuszonej wymiany wody - nie uwzględniamy kosztów energii elektrycznej. Ponadto dość łatwo jest tutaj sortować ryby, na przykład według wieku i wielkości. W ten sposób możesz zoptymalizować swoje odżywianie. Sortowanie odbywa się dwa razy w roku. Dopuszczalna gęstość pstrąga handlowego wynosi nie więcej niż 250 osobników na metr sześcienny wody, wydajność wynosi 30-35 kg na metr sześcienny. Metoda ta jest najmniej kosztowna, ale należy ją stosować tylko w wodzie bieżącej - ze względu na duże zagęszczenie inwentarza zastój w zbiorniku bardzo szybko ulegnie zanieczyszczeniu. Istnieją dowody na to, że niektóre gospodarstwa hodują pstrągi w klatkach w wodzie morskiej, ale nie w zbyt ciepłych morzach. Należy pamiętać, że wysoka cena Twoich produktów przyciągnie nieproszonych gości. O wiele łatwiej jest ukraść ryby z klatek niż ze zbiornika lub zamkniętego hangaru, dlatego wymagane będzie zabezpieczenie. Ale mimo wszystko ta metoda będzie Cię kosztować mniej niż RAS - jej koszt to około 100 000 USD. To prawda, istnieje opinia, że ​​przy prawidłowej organizacji produkcji (dodawanie i sprzedaż) kwota ta może się opłacić za około trzy lata. Możliwa jest również instalacja zamkniętego dopływu wody Przewagą RAS nad innymi technologiami hodowli pstrąga jest możliwość pełnej kontroli systemu i procesu przetrzymywania ryb. Zautomatyzowane sterowanie pozwala na czasowe monitorowanie stanu technicznego wody, zachowania i zdrowia ryb, dozowanie paszy w odpowiednich proporcjach itp. Zamknięta instalacja wodociągowa. Minimalne zużycie wody nawet przy recyrkulacji. Średnio 100-500 litrów na 1 kg hodowanej ryby. Ponadto odpady stałe gromadzące się w filtrach takich systemów są cennym nawozem organicznym. W skład kompleksu RAS wchodzą hangary z basenami do umieszczania pstrągów, przepompownie wody, generatory ozonu i tlenu z rozpylaczami w każdym z basenów, filtry do wody, automatyczne podajniki i wiele innych. Dlatego gdy w odniesieniu do pstrąga spotkamy się z określeniem „mini-farma”, to pojęcie to jest w tym przypadku warunkowe - kompletne „mini” w żaden sposób nie wyjdzie. A potoczne określenie „w domu” nie oznacza „w kuchni w trzylitrowym słoiku”. Smażyć ból głowy Jeśli chodzi o uprawę w stawie, jest to możliwe tylko w chłodnym klimacie i tylko wtedy, gdy staw jest stale zasilany przez chłodne źródło lub strumień. Jeśli taki stan istnieje (na przykład na wyżynach), warto go użyć. W ciepłej, stojącej wodzie zabij ryby i pieniądze. Narybek pstrąga. Osobny ból głowy to narybek. Wymaga to wykwalifikowanych specjalistów i specjalnych (a przez to drogich) inkubatorów. Może to być w dużej wyspecjalizowanej farmie, resztę trzeba będzie kupić właśnie z tej farmy - w tym przypadku może być bardziej prawdopodobne, że nie będzie hodować pstrąga, tylko go uprawiać. Optymalna waga narybku wynosi od 2 do 50 gramów, koszt to średnio od 4 do 7 dolarów za kilogram, a im jest mniejszy, tym droższy. Jest to zrozumiałe: na kilogram przypada więcej osobników. Do uprawy zaleca się zakup narybku 8-10 cm o wadze około 10 gram. W ciągu zaledwie 6-7 miesięcy to dziecko może urosnąć do wielkości ryby stołowej (250-350 gramów). Podczas wzrostu ryby należy sortować według wielkości. Zwiększy to wydajność ryb i zmniejszy ryzyko kanibalizmu. Największe osobniki mogą dorastać do 2,5-3 kg. Z reguły na 1 hektar powierzchni stawu sadzi się około 1000 sztuk. roczniaki pstrąga. Podczas hodowli pstrąga na skalę przemysłową liczba ta może być 40-50 razy większa, ale podlega intensywnemu karmieniu. Jedzenie jest bardzo ważne. Nie oszczędzamy Jakość paszy znacząco wpływa na jakość produktów, dlatego eksperci nie zalecają oszczędzania na niej. Powinien być zbilansowany, z przewagą białek, bo pstrąg jest rybą drapieżną. Istnieją specjalne mieszanki paszowe. Dobrze, jeśli zawierają karotenoidy - specjalne suplementy na bazie kryla, które zawierają karoten. Otwórzmy straszną tajemnicę: z natury mięso pstrąga nie jest różowe, kolor znany kupującemu nadaje mu dodatek karotenu do paszy. Nawiasem mówiąc, różowe flamingi nie będą różowe, jeśli nie dostaną swojego zwykłego pożywienia, skorupiaków, bliskich krewnych kryla ... Ale spróbuj przekonać kupującego, że pstrąg jest w rzeczywistości biały!Teraz używają głównie sztucznej mokrej i suchej paszy granulowanej. Mokra karma jest wytwarzana z pokrojonych na kawałki lub zmielonych ryb handlowych, odpadów rybnych, materiału wiążącego (mączka roślinna, otręby, odpadki mieszanki paszowej, albuminy). Obejmuje również premiksy (substancje biologicznie czynne), odpady mięsne, mączkę kostną, wnętrzności i pióra drobiowe itp. Podstawą paszy granulowanej są suche komponenty białkowe (20–60%), głównie mączka rybna. Dodaje się do niego drożdże paszowe; pszenica, kukurydza, wodorosty, mąka siana; śruta słonecznikowa i sojowa, a także fosfatydy, olej rybny, premiksy, przeciwutleniacze. Karma sucha jest bardziej skuteczna niż karma mokra. Przyrost masy pstrąga o 1 kg wymaga 1-2 kg suchej paszy ziarnistej i 3-6 kg mokrej paszy. Ale jedzenie nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, jeśli nie zostaną spełnione inne warunki: zakłócona jest wymiana wody w akwariach; zbyt ciasne; niski stopień oświetlenia; zmniejsza się stężenie tlenu w wodzie. Taka pasza z reguły jest importowana, koszt waha się od 1,8 do 2,2 USD za kilogram. Stosunek paszy takiej paszy może wynosić 0,95-1,1 (te liczby oznaczają zużycie paszy na jednostkę przyrostu masy produktu). Pstrąg zjada 5-10% masy ciała dziennie, w zależności od rasy i warunków przetrzymywania, nie należy go przekarmiać - wzrost może spowolnić. Młode zwierzęta karmione są 6-7 razy dziennie, dorośli - nie więcej niż cztery razy. Koszt założenia farmy wyniesie od 20 do 50 tysięcy euro, w zależności od wybranej opcji hodowlanej. Około 7 tysięcy dolarów będzie kosztować paszę i narybek, a kolejne 5 tysięcy - na zarobki (potrzebne są dwie lub trzy osoby). Zysk netto ze sprzedaży 1 tony ryb to co najmniej 2,5 tys. USD. Life hack: aby zwiększyć rentowność, możesz kupić nie dziecko-rybę, ale jednoroczną rybę, której waga wynosi od 250 gramów. Czy zauważyłeś błąd? Wybierz i naciśnij Ctrl + Enter, aby nam powiedzieć.