Official Soundtrack of the film "Akademia Pana Kleksa" This Film and its two Direct Sequels* (Podróże Pana Kleksa, Pan Kleks W Kosmosie) were one of very few East-European films, to have their Official Soundtracks released on LPs (or Cassettes), prior to the abolishment of Communism. wymagający pracy. umiejętności pedagogiczne 2. uczciwe ocenianie. umiejętności pedagogiczne 3. ciekawe nauczanie. umiejętności pedagogiczne 4. lekcje na powietrzu. Ucz się z Quizlet i zapamiętaj fiszki zawierające takie pojęcia, jak osobliwości Pana Kleksa 1, osobliwości Pana Kleksa 2, osobliwości Pana Kleksa 3 itp. WebFragment filmu Akademia Pana Kleksa (1983) Fragment filmu Akademia. WebRozdzia? 1. Akademia pana Kleksa i inne bajczyska. Bohaterem powie?ci. WebZwiedzamy Akademi? pana Kleksa. 02. LEKCJA 2. Witajcie w naszej. WebThis quiz is incomplete! To play this quiz, please finish editing it. 10 Questions Show. Problematyka „Akademii pana Kleksa”. „Akademia pana Kleksa” to powieść, której głównymi czytelnikami jest młodzież, dlatego porusza kwestie atrakcyjne poznawczo dla tej grupy. Przede wszystkim wprowadza w magiczny świat baśni, w którym wszystko jest możliwe. Przede wszystkim książka uczy, że ścisła wiedza, taka jak Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Język polski akademia pana kleksa lektura - "Akademia Pana Kleksa,, - Akademia pana Kleksa - Akademia pana Kleksa - makieta - "Akademia pana Kleksa". Pan Kleks ma niezwykłe zdolności, które nabył w czasie nauki u doktora Paj-Chi-Wo.Opis Pana Kleksa Głównym bohaterem książki Jana Brzechwy pt. „Akademia pana Kleksa" jest Ambroży Kleks. Pan Kleks jest niezwykłym nauczycielem uczącym w niezwykłej akademii. Nauczyciel jest średniego wzrostu , ale nie wiadomo czy jest gruby , czy Mateusz - charakterystyka. Mateusz był księciem zamienionym w szpaka. Urodził się w rodzinie królewskiej, której był jedynym dziedzicem i pretendentem do tronu. Wychowywał się na dworze potężnego króla panującego nad wieloma krajami i narodami. Miliony ludzi drżały z trwogi na dźwięk jego imienia. Mateusza otaczały Akademia pana Kleksa - "Akademia Pana Kleksa,, - Akademia pana Kleksa - makieta - Akademia pana Kleksa - Akademia Pana Kleksa - Akademia pana Kleksa Drugie piętro należało do pana Kleksa, który mieszkał w jednym pokoju z ____. Obok mieścił się ____ chorych sprzętów. Na trzecim piętrze przechowywane były ____ pana Kleksa. Nikt nie miał prawa tam wchodzić, a pan Kleks dostawał się do nich przez ____. Akademia pana Kleksa to wyjątkowe miejsce. „Akademia Pana Kleksa”. 1. Utwórz zdanie z rozsypanki wyrazowej i zapisz w zeszycie. 2. Uporządkuj plan wydarzeń przedstawiających historię szpaka Mateusza. Ponumeruj według kolejności zgodnie z lekturą. Zadanie wykonaj ustnie. Rozpacz księcia. Zabicie króla wilków. Przybycie chińskiego uczonego. Wtargnięcie wilków do pałacu. V4ur. Mateusz jest gadającym szpakiem, którego pan Kleks kupił na targu w Salamance. Jest ulubieńcem i pomocnikiem pana Kleksa, często zastępującym go w obowiązkach. Jego sympatię zyskuje Adaś Niezgódka, któremu Mateusz opowiada o swoim życiu. Okazuje się, że w rzeczywistości jest księciem i następcą tronu potężnego króla. W dzieciństwie mieszkał w pięknym pałacu i był otoczony służbą, która spełniała każde jego życzenie. Szczególnie uwielbiał konną jazdę i polowania, lecz ojciec, w trosce o jego zdrowie, zabronił mu dosiadać konia aż do ukończenia czternastego roku życia. Chłopiec złamał jednak zakaz i pewnej nocy potajemnie opuścił swoją sypialnię. W lesie spotkała go nieszczęśliwa przygoda – na drodze pojawił się ogromny wilk. Mateusz zabił zwierzę, które resztką sił zdołało wbić kły w jego nogę. Rana krwawiła przez cały czas i żaden lekarz nie potrafił uleczyć księcia, który z każdą chwilą tracił siły. Jego życie ocalił dopiero tajemniczy chiński uczony, który niespodziewanie zjawił się na dworze ojca Mateusza. Doktor Paj-Chi-Wo wyjaśnił chłopcu, że nieopacznie zabił króla wilków, które będą chciały się na nim zemścić i podarował mu magiczną czapkę bogdychanów, dzięki której mógł się zmienić w to, co chciał. Minęło kilka lat, a w państwie zaczęły dziać się straszne rzeczy. Stada wilków niszczyły kraj, coraz bardziej zbliżając się do stolicy. Pewnego dnia napadły na pałac króla, zabijając rodziców Mateusza. Książę ocalał dzięki czapeczce i zamienił się w szpaka. Niestety, zgubił guzik i nie mógł bez niego odzyskać swej ludzkiej postaci. Przez pewien czas zmieniał właścicieli, aż w końcu trafił do pana Kleksa. Adaś postanowił pomóc szpakowi i zbierał różne guziki, lecz żaden nie był właściwym. Mateusz odzyskał swą ludzką postać dopiero w chwili, kiedy pan Kleks zmienił się w guzik. Ku zaskoczeniu Niezgódki okazał się być eleganckim panem w średnim wieku, który przedstawił się jako autor historii o panu ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Mateusz uważał piegi za doskonały przysmak i przepadał za nimi. Kiedy przestawał się odzywać, pan Kleks zdejmował ze swojej twarzy najbardziej zużytego piega i dawał ją do zjedzenia Mateuszowi. Ptak natychmiast zaczynał mówić i chętnie odpowiadał na wszystkie pytania. W połowie czerwca pan Kleks zasnął w parku i został pogryziony przez komary. Drapiąc się po nosie, zdrapał wszystkie piegi. Adaś pozbierał je i zaniósł Mateuszowi, zyskując dzięki temu jego przyjaźń. Pewnego dnia szpak opowiedział mu historię swego Niezwykła opowieść Mateusza Mateusz nie był ptakiem, tylko księciem. Urodził się na królewskim dworze jako jedyny syn i następca tronu potężnego króla. Wychowywał się w pięknym pałacu, a każdy jego kaprys był natychmiast spełniany. Każda jego łza była liczona, a każdy uśmiech zapisywany w księdze uśmiechów książęcych. Jego ojciec był władcą, rządzącym licznymi krajami i narodami. Mateusz miał cztery siostry, które poślubiły czterech królów. Wszyscy królowie świata zabiegali o przyjaźń jego ojca. Od najmłodszych lat Mateusz uwielbiał polowania i był miłośnikiem jazdy konnej. Kiedy skończył siedem lat, ojciec powierzył jego wychowanie dwunastu najznakomitszym uczonym, nakazując, aby przekazali chłopcu całą swoją wiedzę. Mateusz uczył się dobrze, lecz nie potrafił myśleć o niczym innym poza siodłem i strzelbą. Król, w obawie o jego zdrowie, zabronił mu jeździć konno. Książę długo opłakiwał zakaz, a cztery damy dworu zbierały jego łzy do kryształowego flakonu. Gdy naczynie wypełniło się po brzegi, w kraju została ogłoszona żałoba narodowa. Rozgoryczony Mateusz nie chciał jeść ani uczyć się i całymi dniami siedział na swym tronie, nie odzywając się do nikogo. Królowa i mędrcy starali się przekonać władcę, aby cofnął zakaz, lecz ten był nieugięty w swym postanowieniu. Pewnej nocy Mateusz usłyszał pod oknem swej komnaty rżenie konia. Na ścieżce dostrzegł osiodłanego wierzchowca, Ali-Babę. Ubrał się szybko, chwycił strzelbę i wyskoczył przez okno wprost na grzbiet rumaka. Upojony jazdą, coraz bardziej oddalał się od pałacu, całkowicie zapominając o zakazie ojca. W lesie wierzchowiec zwolnił bieg i stał się dziwnie niespokojny. Wreszcie zatrzymał się przed olbrzymim wilkiem. Mateusz uniósł strzelbę, lecz wilk zaśmiał się ludzkim śmiechem i zbliżył się do konia. Wówczas chłopiec wycelował w jego pysk i strzelił. Zwierzę upadło tuż obok kopyt Ali-Baby. Książę zeskoczył z konia i stanął nad wilkiem, który resztą sił zdołał wbić kieł w jego prawe udo. W tej samej chwili rozległo się ponure wycie wilków. Przerażony Mateusz dosiadł konia i wrócił do pałacu. Przedostał się do swojego pokoju i natychmiast zasnął. Po przebudzeniu ujrzał sześciu lekarzy i dwunastu uczonych, pochylających się nad jego łóżkiem. Z niepokojem spoglądali na niewielką ranę na udzie chłopca, z której sączyła się krew. Lekarze nie zdołali jednak ustalić przyczyny krwotoku, który nasilał się z każdą godziną. Do pałacu sprowadzono znakomitych chirurgów, lecz i oni okazali się bezradni. W całym kraju modlono się o zdrowie księcia, a król wezwał najlepszych lekarzy z sąsiednich państw. Cudzoziemscy medycy przechodzili obok łoża następcy tronu, podawali mu różne leki, nacierali go rozmaitymi maściami, ale żaden z nich nie zdołał go wyleczyć. Z każdą minutą Mateusz czuł się coraz gorzej. W momencie, kiedy wszyscy stracili nadzieję, do pałacu przybył chiński uczony, doktor Paj-Chi-Wo. Zrozpaczony król poprosił go, aby uratował jego jedynego syna, obiecując, że w zamian otrzyma ogromne bogactwa. Medyk nie chciał jednak klejnotów i zbliżył się do chorego. Obejrzał ranę i przyłożył do niej usta. W ciągu paru sekund Mateusz poczuł się lepiej. Po pewnym czasie rana zniknęła, a doktor Paj-Chi-Wo ukłonił się, zapewniając, że książę jest zdrowy. Rodzice chłopca popłakali się ze wzruszenia, dziękując lekarzowi. Medyk poprosił, aby pozostawili go samego z chłopcem. Kiedy wszyscy opuścili sypialnię, usiadł obok łoża i powiedział, iż wie, w jaki sposób książę został ranny. Wyjaśnił, że w nocy Mateusz zastrzelił króla wilków i grozi mu ogromne niebezpieczeństwo, ponieważ wilki będą chciały pomścić śmierć swego władcy. Podarował mu cudowną czapkę bogdychanów, prosząc, aby nigdy nie rozstawał się z nią. W chwili zagrożenia miał ją założyć i wówczas będzie mógł zamienić się w każdą istotę, o jakiej pomyśli. Potem wystarczyło pociągnąć za guzik, dzięki czemu mógł odzyskać swój ludzki kształt. Mateusz podziękował doktorowi za prezent, a mężczyzna wyszedł z pokoju i bez pożegnania zniknął z pałacu. Książę wziął się za naukę, tracąc zupełnie zamiłowanie do polowań. Myśl, że zabił króla wilków niepokoiła go przez cały czas. Mijały kolejne lata, a on wciąż nie potrafił o tym zapomnieć. Nigdy też nie rozstawał się z magiczną czapeczką. Tymczasem w kraju miały miejsce dziwne zdarzenia. Olbrzymie stada wilków napadały na wsie i miasta, porywając ludzi i kradnąc żywność. Od południa kraju ku północy zmierzały setki tysięcy wilków, pustosząc mijane osady. Stopniowo zaczął szerzyć się głód, a lud oskarżał ministrów i władcę o nieudolność. Nikt nie potrafił zaradzić nieszczęściu. Pewnego dnia wataha bestii dotarła do stolicy i wilki wtargnęły do pałacu. Mateusz miał wówczas czternaście lat, był silny i odważny. Chwycił strzelbę i stanął u wejścia do sali tronowej, mierząc do nacierających zwierząt. Nagle jeden z halabardników chwycił go za rękę i ryknął, aby dał im wolną drogę. Przerażony książę zemdlał, a kiedy odzyskał przytomność jego rodzice nie żyli. W pałacu grasowały wilki. Mateusz usiłował wezwać pomoc, lecz z jego ust wydobywało się jedynie końcówki wyrazów. Wówczas przypomniał sobie o czapeczce doktora Paj-Chi-Wo. Wyciągnął ją z kieszeni i stwierdził, że nie ma guzika. Zrozumiał, że nigdy nie stanie się człowiekiem. W tej samej chwili ujrzał rozwartą paszczę wilka. Bez namysłu nałożył czapkę na głowę i powiedział, że chce zostać ptakiem. Natychmiast zmienił się w szpaka i wydostał się ze zniszczonego pałacu. Przez wiele dni wznosił się nad swoją ojczyznę, słysząc krzyki umierających ludzi. Królestwo jego ojca upadło, a on opłakiwał śmierć rodziców i klęskę kraju, który niegdyś był potęgą. Potem zaczął szukać guzika od czapki bogdychanów. Przemierzył wiele krajów i miast, odwiedził swe siostry, lecz one nie rozumiały jego mowy. Najstarsza zamknęła go w klatce i podarowała infantce na imieniny. Po kilku tygodniach znudził się królewnie, która oddała go służącej, a ta sprzedała go wędrownemu handlarzowi. Wreszcie na targu ptaków w Salamance kupił go Ambroży Kleks. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - Akademia Pana Kleksa Jana Brzechwy to powieść naprawdę niezwykła. Autor stworzył bardzo oryginalny i ciekawy świat, który wypełniony jest po brzegi fantastycznymi i ciekawymi pod względem charakterologicznym postaciami. Fascynujący jest fakt, że poza wymyślonymi przez Brzechwę bohaterami, w powieści występują również postaci ze starych i dobrze wszystkim znanych bajek. Oto najważniejsze z nich!Ambroży KleksAdaś NiezgódkaSzpak MateuszGolarz FilipUczniowie Akademii Pana KleksaAmbroży KleksDyrektor i jedyny profesor w Akademii. Człowiek, który posiada niemal wszelką dostępną człowiekowi wiedzę i wiele ciekawych umiejętności, w tym te ponadnaturalne, jak na przykład latanie czy zmienianie się w przedmioty. Posiadł je wszystkie w trakcie młodzieńczych nauk u chińskiego lekarza, doktora Paj-Chi-Wo. Ma kolorowe włosy, pomarańczowy wąs i czarną brodę, która spowija jego twarz o wyjątkowo przenikliwym spojrzeniu wydostającym się zza srebrnych okularów. Odżywia się motylami, a uczniom przygotowuje dania ze specjalnie przygotowanych i wymieszanych farb. Niezwykle sympatyczny, ciepły, wyrozumiały i serdeczny człowiek. Bardzo dobry pedagog i wychowawca, który uwielbiany jest przez swoich podopiecznych. Adaś NiezgódkaNowy uczeń w Akademii, znajduje się w niej dopiero od pół roku, a już zasłużył sobie na miano najlepszego ucznia i osobistego pomocnika Profesora. Dwunastolatek, który do szkoły pana Kleksa został skierowany, gdyż nie radził sobie w zasadzie z niczym w normalnej szkole, odstawał od innych uczniów, zapominał o pracach domowych, spóźniał się. Dzięki Ambrożemu zmienił się w samodzielnego, odpowiedzialnego, koleżeńskiego i godnego zaufania młodzieńca. Jest narratorem powieści, prowadzi pamiętnik, w którym spisuje wszystkie wypadki, których jest MateuszWielki książę, który w wyniku rzuconego uroku uwięziony został w postaci szpaka. W młodości zbuntował się przeciw rodzicom i nakazowi nauki i pognał w nieznane na wykradzionym koniu. W czasie wycieczki został zaatakowany przez króla wilków. Z ran wyleczył go Paj-Chi-Wo i dał mu magiczną czapkę chroniącą go przed niebezpieczeństwem, lecz Mateusz zgubił jej jeden guzik i od tej pory istnieje pod postacią ptaka. Jest pomocnikiem Ambrożego w Akademii, opiekuje się niekiedy jego uczniami. Posługuje się ludzką mową, choć wypowiada jedynie końcówki wyrazów. Odzyskuje dawną postać dopiero w momencie, kiedy sam Profesor Kleks zmienia się w brakujący guzik w jego magicznej czapce. Golarz FilipFryzjer, dawny znajomy pana Ambrożego Kleksa, który przed laty pomógł mu w założeniu Akademii. Sprzedaje Kleksowi piegi i strzyże uczniów jego szkoły. Jest to jednak człowiek nieżyczliwy, źle życzący uczniom. Buduje robota, który zostaje wprowadzony jako uczeń do Akademii, by tam sabotować pracę Profesora i uprzykrzać życie uczniom. Uczniowie Akademii Pana KleksaBohater zbiorowy. Grupa młodych chłopców, którzy znajdują się pod opieką wychowawczą Ambrożego Kleksa. Imiona ich wszystkich zaczynają się na literę A. To bardzo ułożeni, grzeczni i zdyscyplinowani młodzi ludzie.